NEFRETE DAİR

   Nefret duygusunun kökenini anlayabilmek için çocukluğa doğru uzanmak gerek. Nefret,çocukluk döneminde horlanmış,değersizleştirilmiş çocuğun öfke ve çaresizliğinin bir sonucudur. Anne ya da babaya duyulan öfkenin,çaresizliğin bastırıldığı ve inkar edildiği sürece ortadan kalkması pek mümkün gözükmemektedir. Yetişkin insanların çoğunun bir zamanlar görmüş oldukları zararı ısrarla inkar ettikleri ya da hatırlamadıkları görülmektedir. Bunun sebebini  çoğu kez kültürel kodlarımızda ve çocukların ebeveynlerini idealleştirmelerinde bulabiliriz. 

 Uslu,kurallara uyan,büyüklerini hiç eleştirmeyen,itaatkar çocuklar otuz yıl sonrasında karışımıza zalim bir birey olarak çıkabilmektedir. Çocuklukta sevgi görmemiş,baskı altında tutulmuş kişilerin hepsinin cani potansiyeli taşıdığını da söyleyemeyiz. Kişinin çocukken ailede en az bir tane destekçisi varsa bu olumsuz özelliklerin azalabilir. Babası son derece katı olan ve şiddet gören Dostoyevski'nin anlayışlı ve sevecen bir anneye sahip olması,güzel romanlar yazmasına sebep olmuş,şiddet duygusunu doğru kanalize etmesini sağlamıştır.

 Yukarıda belirttiğim gibi nefreti başka hedeflere kaydırma mekanizmaları,pek çok diktatörün varlığını ortaya çıkarmıştır. Kitleleri kendi yanlarına çekmeyi ve cinayete teşvik etmeyi başarmalarının nedeni,insanların içlerinde uyumakta olan güçlü,olumsuz duyguları uyandırmış olmalarıdır. 

Şimdi bir örnek üzerinden ilerleyelim;Babası Hitler'e yoğun eziyet uygulamış,onu aşağılamıştı. Hitler,babasına duyduğu duyguları inkar etmiş,bununla yüzleşememişti. Bunun nedeni ise iyi bir babaya sahip olduğu yanılsamasını ayakta tutmaya çalışıyordu.Kendi hayatını sürdürebilmek için buna ihtiyaç duyuyordu.

Hitler'in Yahudilerle olan sorununun kökenine gidersek doğumundan önceki dönemine göz atmak gerekir. Babaannesi,gençliğinde Yahudi bir ailenin yanında hizmetçi olarak çalışmış,hamile kalınca köyüne dönmek zorunda kalmıştı. Yıllarca bu zengin Yahudi aile,babaanneye nafaka ödedi. Bu durum ne kadar gizlense de çevre tarafından duyuldu. Yahudi düşmanı olan bir köyde yarı Yahudi olarak yetişen Hitler'in babası duyduğu bu ayıbı hep gizlemeye çalıştı. Bu öfkeyi acımasızca dövdüğü Adolf''tan çıkardı. Adolf da, çocukluğundaki korkularından kurtulabilmek için,yalnızca kendini değil, Almanya'yı,daha sonra da tüm dünyayı Yahudi soyundan kurtarmak zorunda olduğu bir inanca kapıldı. Ölümüne kadar bu duyguyla yaşadı,çünkü hayatı boyunca yarı Yahudi babasıyla olan duygularıyla yüzleşememiş,bu duyguların farkına varamamıştı. 

Eğer,bir Yahudiyle birlikte olan babaanesi,onları bu sıkıntı ve sefalete sürüklememiş olsaydı,babası daha anlayışlı ve sevgi dolu olsaydı, Adolf Hitler yine böyle soykırımlar yapar mıydı? Kendine göre o bir Yahudi kurbanıydı ve zorbalıklarla kurban oluşunu kapatmaya çalışıyordu. 

Nefret gibi yoğun duyguyu incelerken kişilerin hayat hikayelerine bakabilir ve onları da anlayabilirsek belki de hayatlarından gerçek anlamda sevilmemiş bu çocukların gözlerinin ardındaki hüznü görebiliriz.

Sevgiyle kalın...

(Kaynak;Hayat Yolları/Alice Miller)