Yeni Yaşıma Kadar Neler Öğrendim?

Size bugün bir itirafta bulunacağım.Her yıl yaş günüm yaklaştıkça anksiyetem artar.24 aralıktan tarih direkt 26 aralık gününe atlasın isterim.25 aralık günü kaybolsun yani :)) Ya da o gün yer yarılsa yerin içine girsem ve kaybolsam hissi olur bende :)Tabi bu düşünce üzerinde düşündüm.Neden böyle hissediyorum diye...
Çocukken kalabalık bir aileye sahiptim.Yaş günlerimiz pek fazla kutlanmazdı.Ben,14 yaşında yatılı okula gittikten sonra ufak ufak yaş günlerim kutlanmaya başlanmıştı.O zamanlar da da biraz mahcup hissederdim kendimi.Belki de böyle bir kutlama gereksizdi.Yapı itibariyle planlı kutlamaları ve abartılı şeyleri pek sevmiyorum.Örnek verecek olursam abartılı ve planlı özel gün kutlamaları,sünnet düğünleri,kına geceleri,düğünleri...Ben,daha çok spontane gelişen şeyleri seviyorum galiba.İlla o gün yıl başı olduğu için değil de içimden eğlenmek geldiği için eğleneyim istiyorum.Böyle kodlanmış planlanmış günlerde zoraki eğlenmek yaş günüm de olsa bana göre değil sanki :( O yüzden yaş günümle hiç alakası olmayan bir gün mü kutlama yapsak diye düşünüyorum :))Mesela her yıl soğukta kutladığımız yaş günümü bir temmuz sıcağında deniz kenarında kutlasak olmaz mı ya :))

Şimdi gelelim esas konuya.İnsan,kendi gelişimini takip etmeli diye düşünüyorum.Böylece bir çok açıdan nereye doğru gidebildiğini görebilir.Ben de bu yaşıma kadar neleri öğrendim yazmak istedim.Belki on yıl sonra bu yazıma baktığımda öğrendiğimi sandığım şeylere bakıp gülüp,tekrar tekrar yaşadığım benzeri deneyimleri hatırlayacağım.Yine de başlıyorum yazmaya;
-Çocukken pek inatçı bir çocuktum,fazla sorgulamadan ısrarla istemediğim şeye hayır derdim.Şimdi ise hayır demeden önce mutlaka sorguluyorum.Eski inadımdan eser yok :))
-Sevdiklerime ve arkadaşlarıma toleransım çok yüksekti,onlar üzülmesin diye istemediğim şeyleri bile yaptığım olurdu.Şimdi ise zaman zaman aileme dair toleransım yüksek olsa da istemediğim bir şeyle ilgili açıklamamı yapıyor ve istemediğim şeyi başkalarını mutlu etmek için yapmıyorum.
-Eskiden kalabalıklar içinde olmayı,çevremin çok olmasını önemserdim.Şimdi ise nicelikten ziyade niteliği önemsiyorum,nitelikli ilişkiler kurmaya çalışıyorum.Laf olsun diye etrafımda insan tutmuyorum.
-Yoğun bir şekilde gelecek kaygısı yaşardım eskiden.Bizim bu özelliğimiz aileden geliyor yani genetik.Şimdi ise mutlaka B planı,C planı,D planı gibi farklı farklı planlar yapıyor ve gelecek anksiyetesi yaşamıyorum.
-Eskiden sevmediğim işi yapmaya mecbur olduğumu düşünürdüm.Şimdi ise iş de dahil hiç bir şeye mecbur olmadığımı düşünüyor ve o yönde hareket ediyorum.

-Zamanı daha rahat harcardım eskiden.Şimdi ise zamanın geri döndürülemeyeceğini biliyor ve zamanımı daha verimli ayarlamaya gayret ediyorum.(Örneğin daha az televizyon izliyor,daha çok kendimi geliştirici şeyler yapıyorum.)
-Eskiden beri gezmeyi severdim ama yurt dışına gitmeyi çok önemsemezdim.Şimdi ise farklı kültürleri görüp,tanımanın ne kadar önemli bir deneyim olduğunu düşünüyor ve farklı kültürleri tanımak için tur şirketiyle her yıl bir ülke görmeye gayret ediyorum.
-Çocukları hep çok severdim ama yaşlılara mesafeliydim.Şimdi ise yaşlıların ayaklı bir kütüphane olduğunu düşünüyor,onlarla da sohbet etmeyi çok seviyorum.
-Hayvanlara dokunmaktan korkardım.Ablamın eve kedi almasıyla bu korkumu aştım.Hayvanlar,değerli.Onların da yaşam hakları var.Bu korkumu aşıp,hayvanlarla daha sağlıklı bir iletişim kurabildiğim için ablama ve kedisi Karamel'e de teşekkür ediyorum.

                                                  (Ablamın kedisi Karamel)

Değişim ve gelişimin ömür boyu olduğuna inanan biriyim.Annem de hiç bir şey için geç olmadığını söylerdi hep bize.Elbette bu yaşıma kadar öğrendiğim başka başka şeyler de olmuştur.Aklıma gelenler şimdilik bu kadar.
Umarım pozitif tekamül noktasında ilerler,hem kendime hem de insanlığa faydalı olabilirim.
Kalın sağlıcakla...